Jak fotografować dzieci?

Fotografie Sebastiana Łuczywo to wspaniałe i ciepłe obrazy rodzinne. W roli bohaterów występują synowie, Jacek (8),  Krzysztof (11) oraz żona Agnieszka (35), a także zwierzęta. Łuczywo pracuje jako doradca handlowy, swoją pasję realizuje po godzinach, w małej, uroczej i pięknej wiosce w Polsce. Czytelnikom Zaradnej Mamy doradza jak fotografować dzieci. 

Jak fotografować dzieci?

Sebas­t­ian Łuczy­wo swo­ją rodz­inę fotogra­fu­je od niedaw­na, ale patrząc na jego zdję­cia, ma się wraże­nie, że aparat towarzyszy mu od zawsze. Obrazy wsi, zwierząt i najważniejszych bohaterów — dzieci dzi­ała­ją jak bal­sam dla duszy i dają odd­ech od zab­ie­ganej miejskiej codzi­en­noś­ci. Momen­ty uch­wycone w kadrze to życie w najczyst­szej postaci. Jak pod­kreśla fotograf, jego ingerenc­ja w zdję­cie już po naciśnię­ciu migaw­ki jest min­i­mal­na: sprowadza się do delikat­nej korek­ty kolorów czy kadru. Sebas­t­ian Łuczy­wo staw­ia na nat­u­ralne otocze­nie, zwycza­jne — niezwycza­jne plen­ery i światło, które tworzy niepow­tarzal­ny kli­mat.

Rodz­ice uwiel­bi­a­ją robić zdję­cia. Zwłaszcza, że przy dzisiejszym roz­wo­ju tech­ni­ki fotografie właś­ci­wie robią się same. Wszys­tko­mogące aparaty i wszys­tko­ma­jące smart­fony spraw­iły, że wystar­czy nacis­nąć jeden przy­cisk i fot­ka gotowa. Pstrykamy więc na potęgę: bo to proste, bo dzieci tak szy­bko ros­ną, bo chce­my jak najwięcej utr­wal­ić „ku pamię­ci”. Nie ogranicza nas ani ilość klatek na kliszy, ani konieczność dźwiga­nia ciężkiego sprzę­tu (aparat mieś­ci się nawet w kieszeni!). Dlaczego więc tak częs­to ze swoich zdjęć nie jesteśmy zad­owoleni, dlaczego zami­ast wywoły­wać je i dum­nie wieszać na ścianach, trzy­mamy na kar­tach pamię­ci i rzad­ko do nich wracamy? Nie zach­wyca­ją? Pora to zmienić.

Sekre­ty, sztucz­ki i …

 „Dzieci cza­sa­mi bywa­ją trudne we współpra­cy, ale i jed­nocześnie są najlep­szy­mi mod­e­la­mi. Trudne, bo nie zawsze chcą współpra­cow­ać, nie zawsze mają ochotę, wolą zabawę (co jest całkiem nat­u­ralne), a najlep­sze — bo mają w sobie prawdzi­we, nieza­kła­mane emoc­je. A prze­cież każdą sztuczność w pozach, ges­tach i oczach widać na zdję­ci­ach. Moje dzieci są pomysło­daw­ca­mi niek­tórych scen na zdję­ci­ach i cieszy mnie bard­zo, kiedy widzę, jaka nieok­iełz­nana i sze­ro­ka jest ich wyobraź­nia. Jestem zawsze otwarty na to, co wymyśla­ją przy okazji fotografowa­nia” — mówi Sebas­t­ian Łuczy­wo.

Gdzie leży sekret udanego zdję­cia? „Fotogra­fu­jąc dzieci trze­ba pamię­tać, że nie moż­na ich zmuszać do niczego, ponieważ nie będą chci­ały nam poma­gać i to, co robimy kojarzyć im się będzie z czymś przykrym. Poza tym trze­ba je lubić, patrzeć ciepło i z troską na to jak się rozwi­ja­ją, baw­ią się, jak się zmieni­a­ją. Trze­ba szanować ich nat­u­ral­ność i beztroskę. Nie lubię, kiedy na zdję­ci­ach dzieci wyglą­da­ją jak małe manekiny. Myślę, że wrażli­wość i miłość do nich bard­zo poma­ga w tworze­niu. Aspekt tech­niczny w fotografii dziecięcej to już inna sprawa i myślę, że jeżeli ktoś chce, to może się tego po pros­tu sam nauczyć. Z emoc­ja­mi i wrażli­woś­cią jest inaczej” — doda­je Łuczy­wo.

Zobacz­cie zdję­cia i szuka­j­cie inspiracji!