Leczenie zeza obowiązkowe

Jednym z najczęstszych schorzeń narządu wzorku u dzieci jest zez. Im wcześniej zostanie zdiagnozowany i leczony, tym lepiej dla dziecka. I nie jest to kwestia wyłącznie estetyczna. Przede wszystkim, chodzi o prawidłowe wykształcenie się widzenia przestrzennego.

Prob­lem zeza doty­czy około 4% dzieci. To schorze­nie, w którym oczy ustaw­ia­ją się w różnych kierunk­ach — w momen­cie gdy jed­no oko zna­j­du­je się bliżej nosa mówimy o zezie zbieżnym, a jeśli przestaw­ia się w kierunku skro­ni mówimy o zezie roz­bieżnym.

Najczęś­ciej choro­ba pojaw­ia się między pier­wszym, a pią­tym rok­iem życia. Do momen­tu całkowitego wyk­sz­tałce­nia się zdol­noś­ci praw­idłowego widzenia obuocznego — czyli do ósmego roku życia — u dziec­ka może pojaw­ić się zez. Cza­sa­mi jest wadą wrod­zoną, warto pamię­tać, że nie musi oznaczać fak­ty­cznego schorzenia.

Nie wol­no odkładać badań diag­nozu­ją­cych zeza na okres późniejszy, gdyż w niek­tórych posta­ci­ach tej choro­by może szy­bko pow­stać niedowidze­nie. O ter­minie leczenia zeza musi zade­cy­dować wyłącznie lekarz okulista — czy moż­na jeszcze czekać, czy rozpocząć lecze­nie.

- Lecze­nie zeza, to lecze­nie dłu­gotr­wałe. Waż­na jest cier­pli­wość i współpra­ca rodz­iców z lekarzem. Rodz­ice muszą kon­sek­went­nie real­i­zować  zalece­nia lekarza m.in. dopil­nować, by dziecko nosiło oku­lary, zasła­ni­ać zdrowe oko, by drugie „leni­we” pra­cow­ało , ćwiczyć z dzieck­iem  i pojaw­iać się na wiz­y­tach kon­trol­nych w ustalonym ter­minie — mówi dr med. Alek­san­dra Koszews­ka- Kołodziejczak z byd­goskiej klini­ki okulisty­cznej Oftalmi­ka.