Drogie Maleństwo

Claire i Ben, z pozoru idealne małżeństwo, od wielu lat bezskutecznie starają się o dziecko. Kolejne porażki kładą się cieniem na ich związku. Claire jest gotowa zrezygnować z marzenia o założeniu rodziny i żyć dalej, Ben nie chce dać za wygraną. I wtedy jego najlepsza przyjaciółka proponuje, że podda się sztucznemu zapłodnieniu i urodzi im dziecko.

Pub­liku­je­my frag­ment pier­wszego rozdzi­ału książ­ki “Dro­gie Maleńst­wo”:

Dzień przed tym, w którym powin­na zro­bić sobie test, Claire wyszła z budynku wydzi­ału muzy­cznego, żeby upewnić się jeszcze raz. Jej zam­szowe buty były wilgo­tne, kiedy przemierza­ła oszro­niony trawnik, mijając szkol­ny zwierzyniec. Dwóch chłopców z młod­szej klasy zaglądało właśnie do świnek mors­kich, wypuszczając z ust obłocz­ki powi­etrza. Pomachała do chłopców i ruszyła w kierunku wąskiej ścieżki wiodącej do otaczającego szkołę lasu.Grupa dziewcząt grała na boisku w hoke­ja. Kiedy tylko Claire weszła do lasu, przes­tała słyszeć ich radosne okrzy­ki. Zacisnęła prawą dłoń na przed­mio­tach w swo­jej kieszeni i przyspieszyła kroku. Minęła rodo­den­dron, depcząc wonne sos­nowe igły, aż wresz­cie dotarła do zardzewiałej żelaznej bramy nieopo­dal granic szkoły. Pchnęła bramę i weszła na cmentarz.Uczniowie szkoły imienia Świętego Domini­ka rzad­ko tam zaglądali. Kiedy jeden jedyny raz Claire przyprowadz­iła na cmen­tarz szóstkę swoich podopiecznych w nadziei, że będzie to dla nich źródło inspiracji, wzruszyli tylko ramion­a­mi i przyz­nali, że od lat opowiada­ją sobie mrożące krew w żyłach his­to­rie na tem­at cmen­tarza zakon­nic. Krążyły wśród nich leg­endy o płaczącej damie i zwod­niczej mgle, jed­nak w świetle dnia cmen­tarz nie był przerażający – promie­nie słońca sączyły się spomiędzy wierzchołków sosen i zale­wały światłem szare nagrob­ki w wielu kolorach i ksz­tał­tach. Niektóre z nich były bard­zo stare, inne pow­stały niedawno. Cho­ci­aż w budynku szkoły od wielu lat nie mieszkały już zakon­nice, na cmen­tarzu grze­bano cza­sem siostry, które w tym właśnie miejs­cu rozpoczy­nały swo­ją służbę. Nowsze nagrob­ki, znajdujące się bliżej ogrodzenia, były niskie i gran­i­towe. Przy jed­nym czy dwóch stały kosze z plas­tikowy­mi kwiata­mi.