Imbir — korzenna moc

Odkry­ty kil­ka tysię­cy lat temu zasłynął głównie z właś­ci­woś­ci łagodzą­cych prob­le­my traw­i­enne. Jed­nak w miarę upły­wu cza­su okaza­ło się, że imbir ma wiele wszech­stron­nych zas­tosowań. Najnowsze bada­nia naukow­ców z Uni­w­er­syte­tu Colum­bia w Nowym Jorku dowiodły, że korzeń imbiru może być nat­u­ral­nym lekiem na ast­mę.

 O właś­ci­woś­ci­ach imbiru wspom­i­nali już 2700 lat p.n.e. chińs­cy medy­cy. Dziś znany jest niemal na całym świecie. Jego rozległe plan­tac­je zna­j­du­ją się w Azji, Ameryce Łacińskiej, Afryce, a także w Aus­tralii. Imbir posi­a­da wiele odży­w­czych skład­ników, wśród nich: wapń, mag­nez, fos­for i potas. Jest pomoc­ny przy reumatyzmie, chorobach ser­ca oraz w łagodze­niu alergii. Jed­nym z najbardziej znanych zas­tosowań tej rośliny jest zdol­ność do łagodzenia mdłoś­ci spowodowanych: rozstro­jem żołąd­ka, ciążą, chorobą loko­mo­cyjną czy chemioter­apią.

Uznawany jest też za „gorącą przyprawę”, czyli ma wpływ na ocieple­nie orga­niz­mu człowieka. Wywołu­je tzw. zdrowe poce­nie się, co jest bard­zo pomoc­ne w stanach przez­ię­bień i grypy. Rośli­na ta poma­ga też w lecze­niu nad­ciśnienia tęt­niczego, a także reg­u­lu­je poziom cho­les­terolu.  To jeszcze jed­nak nie koniec zalet. Imbir moż­na stosować również przy bólach głowy i bólach men­stru­a­cyjnych. Wspo­ma­ga także pracę umysłu i poma­ga wzmoc­nić kon­cen­trację. Imbir ma także zas­tosowanie w pro­dukcji kos­me­tyków, zwłaszcza w preparat­ach wyszczu­pla­ją­co-mod­elu­ją­cych, gdyż pobudza krąże­nie i przyspiesza spalanie tłuszczu. Poma­ga również w walce z cel­lulitem.

Z czym go się je
Imbir ma zde­cy­dowany, wyraźny, lekko cytru­sowy smak, jed­nocześnie jest ostry i orzeźwia­ją­cy, co spraw­ia, że ma sze­rok­ie zas­tosowanie — nada­je się bowiem zarówno do dań mięs­nych, pikant­nych, jak też do zup oraz słod­kich deserów. Dodany do cięż­kich, tłustych potraw czyni je delikat­niejszy­mi. Pasu­ją do niego przyprawy korzenne, jak: kar­da­mon, cyna­mon, ziele ang­iel­skie, liść lau­rowy, goździ­ki, gał­ka muszka­tołowa i pieprz. Nie należy go łączyć z zioła­mi, gdyż może dojść do kon­flik­tu aro­matów. Moż­na go podawać na surowo i po przetworze­niu. Surowy doda­je świeżoś­ci owocom morza, wyostrza smak potraw mdłych i tłustych. Sproszkowany wyśmieni­cie sprawdza się jako dodatek do wyp­ieku pierników, ciastek, herbat­ników, przy­go­towywa­nia sałatek owocowych, piec­zonych jabłek oraz przy pro­dukcji piwa imbirowego lub lemo­ni­ady. Imbir moż­na również marynować – w takiej postaci spo­tykamy go w kuch­ni japońskiej, gdzie jest nieodłącznym ele­mentem przy ser­wowa­niu sushi.

Warto wiedzieć
Przy zakupie świeżego imbiru, należy upewnić się, że skór­ka jest moc­na, gład­ka i wol­na od pleśni. Zan­im dodamy imbir do gotu­jącej się potrawy, należy wcześniej cie­ni­utko obrać go ze skór­ki. Przypraw­ia­jąc nim sos lub mary­naty, warto wcześniej pokroić go w mniejsze kawałecz­ki i prze­cis­nąć je przez praskę, wów­czas przyprawa całkowicie rozpłynie się i przeniknie w potrawę.

Kil­ka szy­b­kich pomysłów z imbirem:

• Lemo­ni­a­da – połączyć świeżo stary imbir, sok z cytryny, miód i wodę
• Sos sałatkowy – połączyć sos sojowy, imbir, oli­wę z oli­wek i czos­nek
• Dodaj star­ty imbir do piec­zonych jabłek
• Świeżo mielony imbir dodać do smażonych warzyw
• Herba­ta roz­grze­wa­ją­ca – plas­terek świeżego imbiru dodać do ulu­bionej herbaty