Teleogłupianie

Teleogłupianie

Sophie, 2 lata, spędza przed telewiz­orem godz­inę dzi­en­nie – 2‑krotny wzrost ryzy­ka zaburzeń kon­cen­tracji!
Lubin, 3 lata, spędza przed telewiz­orem dwie godziny dzi­en­nie – 3‑krotny wzrost ryzy­ka nad­wa­gi!
Kevin, 4 lata, oglą­da pełne prze­mo­cy filmy dla dzieci, takie jak Drag­onBall Z – 4‑krotny wzrost ryzy­ka zaburzeń zachowa­nia!
Lina, 15 lat, oglą­da seri­ale, takie jak Gotowe na wszys­tko – 3‑krotny wzrost ryzy­ka niech­cianej ciąży! Hen­ri, 60 lat, spędza przed telewiz­orem cztery godzin­ny dzi­en­nie. René, jego brat bliź­ni­ak, zad­owala się dwiema godz­i­na­mi. Hen­ri jest 2‑krotnie bardziej zagrożony zawałem ser­ca niż René!

Co roku na całym świecie pub­liku­je się dziesiąt­ki tego rodza­ju wyników. Naukow­cy nie mają wąt­pli­woś­ci: telewiz­ja stała się plagą. Rodzi prze­moc, zwięk­sza zagroże­nie alko­holizmem, niko­tynizmem i otyłoś­cią. Ma głęboko negaty­wny wpływ na rozwój intelek­tu­al­ny, wyni­ki w szkole, język, zdol­ność skupi­enia uwa­gi, wyobraźnię, kreaty­wność, sen, a także sek­su­al­ność. Prze­mysł audiow­iz­ual­ny i jego „eksper­ci” negu­ją te fak­ty z fas­cynu­jącą zuch­wałoś­cią. Strate­gia znana od lat – w swoim cza­sie stosował ją prze­mysł tyto­niowy, przecząc doniesieniom o rakotwór­czych właś­ci­woś­ci­ach tyto­niu…
Autor nie przed­staw­ia prob­le­mu z jed­nego punk­tu widzenia, lecz anal­izu­je wyni­ki różnych badań naukowych. Jed­no jest pewne – środ­ki masowego przekazu mają ogrom­ny wpływ na nasze życie. Warto więc poz­nać zagroże­nia, które ze sobą niosą, i starać się je elim­i­nować.

Michel Desmur­get, autor książ­ki jest dok­torem neu­ro­bi­ologii. Ksz­tał­cił się na kilku najwięk­szych amerykańs­kich uczel­ni­ach, obec­nie pias­tu­je stanowisko dyrek­to­ra naukowego we fran­cuskim Nar­o­dowym Insty­tu­cie Zdrowia i Badań Medy­cznych (INSERM).

Michel Desmur­get, “Teleogłu­pi­anie”, wyd. Czarna Owca.

PODOBNE ARTYKUŁY

BRAK KOMENTARZY

Dodaj komentarz